آنکه دائم هوس سوختن ما می کرد
کاش می آمد و از دور تماشا می کرد
گفتی که غزل بگو ... چه بگویم ؟ ... مجال کو؟
شیرین من ... برای غزل شور و حال کو؟
پر می زند دلم به هوای غزل ... ولی
گیرم که هوای پر زدنم هست ... بال کو؟